ഗീതാഞ്ജലി

അനന്തമാക്കി നിര്‍ത്തുന്നു നീയെന്നെ - യതുതന്നെയവിടുത്തെ സൌഖ്യവും നവമൊരു ജീവനിതില്‍ നീ നിറയ്ക്കുമ്പോഴും നൌകയിതനു നിമിഷം ശൂന്യമെന്‍ പ്രഭോ ! മന്നില്‍ കുന്നിലൂടെയും ,ഈ പൂവാടിയിലും മനം ചേര്‍ന്നേന്തിയോരാ പുല്ലാംകുഴല്‍ ശ്വാസനിശ്വാസമാക്കിയോരാര്‍ദ്ര ഗീതങ്ങളാ - ശ്വാസമീ മന്നിന്നു നിത്യമതു പോല്‍ നവവും അനശ്വരമാമക്കരസ്പര്‍ശമെന്‍ പ്രഭോ ! നിനവേന്തി തുളുമ്പി നില്‍ക്കുന്നെന്‍ ഹൃത്തടം ഏകിയെനിക്കു നീയീ ജന്മമന്വര്‍ത്ഥ - മതിലേറെ വാക്കിന്നതീതമാമൌന്നത്യം എത്തുന്നീച്ചെറു കൈയ്യിലേക്കങ്ങു തന്‍ മുഗ്ദ്ധമാം സ്നേഹ സമ്മാനങ്ങളനന്തം കൊഴിയുന്നിതളുകളീ കാലത്തിനപ്പോഴു - മൊഴിയാതെ നിറയ്ക്കുന്നു നിന്‍ കൃപയീ നൌകയില്‍ GITANJALI I THOU hast made me endless, Such is THY pleasure . This frail vessel THOU Emptiest again and again, And Fillest it ever with fresh life. This little flute of a reed, THOU has carried over Hills and Dales, And Hast breathed through it Melodies eternally new. At the immortal touch of THY hands My little heart loses its limit in joy And Gives birth to utterance ineffable. THY infinite gifts come to me only on These very small hands of mine. Ages pass, And Still THOU pourest, And Still there is room to fill. TAGORE